Kolega „fryzjer” – bo taką ma ksywkę, któregoś dnia zapytał mnie czy nie chce wykonać prototypów płetw. Mariusza znam m.in. jako płetwonurka, zawodowego fryzjera a także gościa który nie toleruje zwrotu „nie da się”. Przy współorganizacji WOŚP w Sopocie wariował na zatoce małą desantową łodzią podwodną „błotniak” a także wspólnie na pikniku militarnym Parszczyce wprowadzaliśmy oponę od Kraza na biesiadę u kolegi Janusza do kabiny ZIŁ-a – skutecznie. Tu można by się dalej rozpisywać ale do rzeczy. czytaj dalej

Dlaczego kuźnia od niechcenia – otóż gdyby nie przypadek to by została w Poznaniu skąd ją przywiozłem. Na początku 2013 roku mój kolega Sebastian zwany Mizer zadzwonił do mnie w pamięci jako że w Gostyniu na zlocie w 2012 wystawiałem się z kuźnią czytaj dalej

Taki orientalny misz masz. Czyli wszystko da się zrobić w pracowni HACY. Nie mam zbytnio czasu na pisanie o każdym drobiazgu jaki dorabiam dla przyjaciół stąd postanowiłem rozpisać się w takim temacie – gdzie będę odświeżał go zamieszczając jedynie zdjęcia elementów z opisami a nie całych esejów ( np. o ławeczce od Willysa – jak wcześniej ). Cały czas, w wolnych chwilach cos dłubię i chciałbym Wam się pochwalić dorobkiem . Zbiera się tego coraz więcej – wraz z wiekiem – i gdzieś to umyka. czytaj dalej

Przeczytałem sobie po raz kolejny nazwę jaką wymyśliłem spontanicznie dla swojej pracowni : Autorska Pracownia Rzemiosła i tak się zastanawiam skąd ten pomysł i w ogóle co ja tutaj robię i tak powstało kilka przemyśleń . Co ma wspólnego rzemiosło z czymś autorskim ?. Autorskie może być dzieło sztuki – utwór artysty a rzemieślnik wykonuje … czytaj dalej

Michał Frejer – Misza któregoś dnia zadzwonił do mnie i poprosił mnie o konsultacje w sprawie ewentualnej budowy pojazdu pancernego ADGZ. Po spotkaniu ustaliliśmy, że przygotuje kosztorys, plan prac oraz określę termin realizacji takiego wyzwania. Misza od jakiegoś czasu był zaangażowany w zorganizowanie inscenizacji pod Pocztą Polską w Gdańsku, gdzie dwa takie pojazdy atakowały Pocztowców. czytaj dalej

Prace przy rusznicy p.pancernej – PTRD ruszyły całkiem przypadkowo. Zainteresowanie grupy rekonstrukcyjnej z Polski zaowocowało konkretnym projektem. Powolne rezultaty wynikały z trudności pozyskania wymiarów jak i zrozumienia mechanizmu działania tej z pozoru prostej w konstrukcji – broni.
Zdjęcia przybywały jak i wiedza. Ta „ z grubsza ciosana” luśnia – to fakt, wyjątkowo prosta konstrukcja ale wg mnie jedna z najlepszych z istniejących w owych czasie karabinów przeciwpancernych jednostrzałowych. czytaj dalej

Ciekawa praca. Koledzy z warszawskiej grupy rekonstrukcyjnej opiekują się armatą PAK-40 , jednak brakuje w niej wiele elemetów. Podjąłem się wykonac replikę osłony łokcia celowniczego. W zasadzie praca w całości opierała się na dostepnych zdjęciach i szczątkowych wymiarach.
Rozrysowałem osłonę – ale pozostawiłem końcówki mocujące do ostatecznego pasowania na armacie. Najlepiej by sie pracowało, mając PAK-a u siebie ale nie da rady. (…) Przypasują, przytną , pukną i wygną ciutkę tu i tam i zaspawają na żywca !. Musi się udać !. czytaj dalej

Mosty do Ba-64 są identyczne jak w Czapajewach. Kupiłem komplet mostów od Czapajewa ale w kiepskim stanie. Użytkownik mostów dokonywał licznych przeróbek w tym wyciął mocowania przednich, ćwierć-eliptycznych resorów. Musiałem rozebrać wszystko na drobne kawałki – i wiecie co !?. Ciekawostka – w zwrotnicach przednich mostów powinny znajdować się przeguby homo-kinetyczne ( kulowe ) a w jednym był zwykły krzyżak od wału napędowego ! czytaj dalej

Replika karabinu Diektariowa – Dp-28 jest bardzo popularnym sprzętem wykonywanym przez zręczne ręce pasjonatów . Na prośbę kolegi wykonałem taką – i tu przedstawiam co z tego wyszło.
Kilka oryginalnych elementów – których posiadanie nie jest zabronione ustawą – w wiadomy sposób podnoszą wartość takiej repliki . Pozostałe – jak imitacja lufy, komory zamkowej a także paru innych drobiazgów należały do mnie. Trzeba to tak „oszukać” – aby wyglądało a w żaden sposób nie było nawet zbliżone do kopii. czytaj dalej

Kolejna praca – to replika a właściwie improwizacja tylnej ławy do samochodu Willys.
Niewiele wiem na temat tych pojazdów a ubolewam, że powoli do tematów moich prac zaczynam podchodzić jak do brył geometrycznych, które należy wykonać. Z jednej strony mnie to niepokoi , bo wagę materiałową i wymiarową przedkładam nad historyczną i emocjonalną. Mogę wszystko powiedzieć na temat danego modelu, detalu – na zasadzie „ co autor miał na myśli” natomiast gdzieś umyka wiedza – ile tego kiedyś wyprodukowano, gdzie, pod jaką sygnaturą itd. czytaj dalej